JAAP PELK

Jaap Pelk (broer van Jos Pelk), als 13-jarige gestart bij Herly o.l.v. Jan & Cees Burgert. Toen, als 18-jarige gegaan naar Wilskracht en speelde in de Eredivisie. Later overgestapt naar Landlust, zoals ook door Peter Wanders & Ton v.d. Kroon.

+/- 1962  Heren 1 Wilskracht   = >

Staand : Henk de Cleen, Ton v.d. Kroon, Hans Tulfer, Jaap Pelk, Jan Schouwenburg & Jan v.d. Meulen.   Zittend : Alfons Ravelli, Peter Wanders & Fortu van Tulder.

Jaap Pelk was o.m. mede-initiatiefnemer naast de oprichter/voorzitter Ruud Nassette van de basketballclub LANDSLAKE LIONS in 1972.

Maar, ook mede-initiator van het  " Walking Basketball "  in Landsmeer, wat wordt begeleid en getraind door Francis Braakman-Brakel (dochter van Dé & Bram Brakel)

Jaap, door deze anekdotes & foto's blijf je herinnerd worden.

 

FRANS de HAAN

Via Fred Roggen (je weet wel van de basketball & wielerboeken) kreeg ik toevallig wat meer uitgebreidere informatie in de door mij eerder aangehaalde  "vergeten"  basketballer, Frans de Haan. Zelf was ik een "point guard" (spelverdeler) in ons spelletje, maar Frans was een "shooting guard", niet groot +/- 1,80m, maar enorm gedreven om het aanvalsspel body te geven. Frans was bij The Wolves o.m. de drijvende kracht om in 1960 en 1961 het kampioenschap van Nederland te bereiken. De 2 jaren daarna kwam dit in het bezit van Landlust, maar het was altijd een mooie strijd tussen beide ploegen.

Frans heeft in de periode 1958-1971 samengespeeld met o.a. , Ton Boot, Henny Braun, Henk v.d. Broek, Jan Bruin, Wim Franke, Rinus de Jong, Hans Perrier, Dolf Pauw, Charis Sideris, Maarten Sleeswijk, Erik v. Woerkom, e.a.

( Statistiek : periode 1958-1971 Score max. 41p. Gem. 17p. )

Frans heeft ook nog meer kampioenschappen mogen bijschrijven op zijn palmares, het Nederlands Golfkampioenschap in 1972 & 1973, dus het balgevoel zat wel goed bij Frans.

Naast The Wolves speelde Frans in zijn basketballcarrière ook bij The Arrows en Punch. Frans is in 2022 overleden op 84-jarige leeftijd, maar we gaan je niet vergeten Frans, want je gaat ook nog worden herinnerd in een nieuw boek van Fred Roggen. 

 

VIRGIL DYKSTRA

FIRST DUTCH-AMERICAN PLAYER FOR LANDLUST

In het midden van de jaren zestig was de basketballclub LANDLUST populair bij sporters & publiek. Niet, alléén spelers uit de wijk Landlust-Bos en Lommer, maar veel bekende namen wilde graag voor en bij Landlust spelen. Zelfs een docent, die zijn vak uitoefende in Den Haag op de Amerikaanse High School en al op zijn 12de was gestart met basketballen in de USA en dan ook nog met de Nederlandse familienaam DYKSTRA kwam in contact met de Amsterdamse club en de rest is "history". 

Virgil Dykstra met een lengte van rond de 2 meter en veel basketball-ervaring tijdens high school, college, leger en zelfs 3 jaar semiprof, toonde zo'n 4 jaar lang zijn basketballskills bij Landlust in de Nederlandse Eredivisie, als één van de eerste "Nederlandse Amerikanen". Zijn sportieve kwaliteiten zijn misschien wel een beetje vergeten, maar zijn vriendelijkheid en oprechtheid zal IK nooit vergeten. 

Virgil heeft samen gespeeld met Paul Erkelens, Cor Kenter, Ton v.d.Kroon, Peter Rijsewijk, Rob Sterker, Peter Wanders, Freek Witte e.a.

(Statistiek: periode 1966-1971  Score max. 31p. Gem. 20p.  )

 

ROB STERKER

van korfballer tot "complete" basketballer

 

Rob Sterker begon zijn sportieve loopbaan in de Amsterdamse wijk Landlust-Bos en Lommer bij de korfbalclub Landlust op nog geen 20meter lopen van zijn woonhuis. Snel werd zijn kwaliteit onderkend en hij speelde binnen afzienbare tijd in het eerste twaalftal van deze korfbalclub, dat als schaduwvereniging ook een basketballclub had opgericht in 1948, omdat er veel overeenkomsten waren met het korfbalspel. Dus, Rob kwam daardoor ook in aanraking met dit Amerikaanse "mandjesbal" en vond dat ook eigenlijk wel ietsje leuker, dan het 3-vakken korfbal op een gravelveld. Ondanks dat Rob in de landelijke hoofdklasse korfbal zijn grote bijdrage leverde, wilde hij ook in de avonden het spelletje basketball uitoefenen in de Oude Rai & Apollohal. Op 15-jarige leeftijd "manipuleerde" coach/trainer Bram Brakel een handgeschreven opgave, zodat Rob  16jaar leek te zijn en daardoor mee mocht spelen bij de heren senioren. Vanaf dat moment was "het spel gespeeld" en Rob nu koos om 100% voor het basketball te gaan en liet de wat conservatieve korfbalbestuurders teleurgesteld achter zich. Via het Amsterdams basketballteam werd Rob snel gekozen om v/a 1956 mee te trainen met het Nederlands basketballteam o.l.v. coaches, respectievelijk Joop Koper, Nico v. Pelt en later ook Henk Aldenberg.

De basketballcarrière van Rob ging voorspoedig, vooral zijn kwaliteiten met o.m. een goed afstandsschot, verdediging en zijn enorme sprongkracht werd als superieur gezien, hij was "slechts" 1,94m lang. In september 1958 kwam er van de FIBA plotseling een verzoek om een goed Nederlands basketballteam te laten meedoen tijdens de Trofeo Mairano in Bologna-Italië, omdat een Oostblokland (waarschijnlijk Roemenië) géén visum kon regelen voor een vertegenwoordigend basketballteam. Aan dit toernooi werd in voorgaande jaren uitsluitend staatsprofessionele landenteams uitgenodigd, zoals bijv. Rusland, Hongarije, Bulgarije enz.

Dus, werd er snel een Nederlands team samengesteld door coach Henk Aldenberg, wat bestond uit o.m.  Vok Alberda, Henk v.d. Broek, Cees Burgert, Frans de Haan, Henk Hagers, Gerard Kaatee, Hans Perrier en Rob Sterker. Basketballgeschiedenis werd geschreven door het attractieve en gestileerde spel van de Nederlandse basketballspelers, maar de wedstrijduitslagen tegen deze staatsprofessionals werden wel met enige tegenzin geaccepteerd, de uitslagen waren derhalve ; Nederland-Rusland 45-108, Nederland-Italië 61-93, Nederland-Hongarije 53-105, Nederland-Bulgarije 61-100. Dat resulteerde in de laatste plaats in het toernooi, maar ja als je bijvoorbeeld de Rus Janis Krumins van 2,18m moet verdedigen met je 1,94m kom je "iets" te kort.

 

Begin zestiger jaren werd Rob, tijdens het Blue Stars Kersttoernooi uitgeroepen tot "de meest complete Nederlandse basketballer" en verkreeg daarna met zijn team Landlust de eer van het harde werken, want in 1962 en 1963 werd Landlust heren 1  Nederlands basketballkampioen (zie onderstaande foto). Veel wedstrijden van Landlust werden mede door Rob gedicteerd met hoogstaand en mooi basketball, maar kampioenschappen werden er niet meer bereikt. Spelers als Rob Sterker, Gerrit Kok, Jan Bruin, Freek Witte, Virgil Dykstra, Ton v.d. Kroon, Peter Wanders, Peter Rijsewijk e.a. gaven het toenmalige basketballspel zeker allure.

( Statistiek van Rob, periode 1956-1968 : Score  max. 45p.  Gem.  20p. )

 

Samengespeeld met : Jan Bruin, Virgil Dykstra, Jan Driehuis, Paul Erkelens, Ab Gootjes, Bob Grosmann, Jan v.d. Kamp, Gerrit Kok, Ton v.d. Kroon, Hidde v.d. Ploeg, Frank Posthumus, Peter Rijsewijk, Wim Seppenwolde, Kees Smit, Rinus Vlek, Harry de Voos, Peter Wanders, Freek Witte e.a.

Rob Sterker was een echte clubman en heeft daarom ook verschillende "semi prof / prof" aanbiedingen afgeslagen en vond derhalve zijn maatschappelijke carrière en gezin véél belangrijker. Na zijn verhuizing vanuit Amsterdam naar de provincie heeft hij nog een tijdje bij B.V. Zaandam en Derba gespeeld. Inmiddels heeft Rob de gevorderde leeftijd van 83jaar bereikt en is nog steeds sportief actief met golf en fietst nog dagelijks door de Noord Hollandse duinen.  Een "basketballkarakter" om nooit te vergeten....

 

CEES BURGERT

DE GYMLERAAR, DIE HET BASKETBALL HEEFT GEPROMOOT

 

Cees Burgert, één van 3 broers, is de jongere broer van de vermaarde Jan Burgert. Een sportieve familie met vooral het oog op de lichamelijke opvoeding. Cees & Jan waren in hun werkzame leven actief als onderwijzer lichamelijke opvoeding of ook wel gymleraar genoemd. Ik ben "meester" Cees Burgert tegengekomen op de van Houweningenschool in Amsterdam, waar hij als jonge, moderne docent naast onze klassieke gymleraar meester Stiens, de leerlingen vooral het basketball en honkbal liet ervaren. Op het grasveld aan de van Hogendorpstraat (waar nu de van Hogendorphal is gevestigd) werd er veel aan honkbal, korfbal en volleybal gedaan. Dit terrein was ook in het bezit van de korfbalvereniging Westerkwartier, waar ook wel de basketballsport werd bedreven. Naast zijn onderwijscarrière was Cees ook een uitstekende basketballer en speelde vanaf 1958 bij HERLY, tevens balde Cees met veel andere "vergeten basketballers" in de selectie van het Nederlands team en was van 1960 - 1965 ook trainer-coach/assistent coach bij het Nederlands heren team. Hij was zeker één van de belangrijkste basketballpromotors (samen met zijn broer Jan Burgert) in de beginperiode 1950-1975 van ons basketballspelletje. Cees heeft ook nog wat clubteams gecoached, waaronder Landlust heren 1 waar ik dan ook deel van mocht uitmaken. Hij was uitgesproken en rustig, maar wist je kwaliteiten te gebruiken in de juist moeilijke wedstrijdmomenten. 

Cees heeft tijdens zijn HERLY periode van 1957 - 1966 samengespeeld met o.a. Ad de Block, Hans de Block, Jan Burgert, Wim Franke, Jan Gerritsen, Henk Hendriks, Hans Hoeksema, Karel Pastor, Jos Pelk, Ron Telling, Roel Tuinstra, Bart Tuinstra, Han Visser, Rene de Vries, Karel Vrolijk, Rob de Wit e.a.

(Statitiek van Cees, periode 1957-1966 : Score max. 26p Gem. 13p.) 

Ik heb Cees helaas de laatste tijd niet meer gezien, maar hij blijft voor mij één van de belangrijkste promotors van het Nederlandse basketball en derhalve zal ik hem zeker NIET vergeten..... 

 

AB GOOTJES †

Zeker & precies

 

Ab Gootjes is een legendarische sporter uit een grote sportieve familie, broer Jaap deed ook al aan basketball en hij ontmoette zijn vrouw Gien Gootjes-Fronczek (ook een basketbalster & coach/trainer) tijdens een sportontmoeting. Ab heeft gedurende zijn basketball loopbaan bij AMVJ en Landlust gespeeld, hij debuteerde in 1951 in het Nederlands basketballteam en speelde zo'n 21 wedstrijden voor ons nationaal team, Ab was vooral bekend van een goed afstandschot en "doorloop ballen". Ab is helaas in 2020 op 88 jarige leeftijd overleden.  

Ab Gootjes heeft samengespeeld met : Henny Blom, Harry Dirks, Bob Grosmann, Joop Hille, Jan van der Kamp, Theo Kinsbergen, Gerrit Kok, Ernst Oderwald, Frank Posthumus, Wim Seppenwolde, Rob Sterker, Rinus Vlek, e.a.

(Statistiek, periode 1957-1961 : Score max. 38p. Gemiddeld 17p.)

 

FREEK WITTE †

een stille kracht onder het bord

 

Freek Witte startte zijn basketball loopbaan in 1958 bij Thor in Amsterdam, als 2,05 lange basketballer was zijn positie in het veld eigenlijk al bepaald, onder het bord vanaf de "baseline". Na Thor, nog één jaartje bij DED gebald, voordat hij in 1964 de overstap maakte naar Landlust, waar hij (met succes) een enorm belangrijke teamspeler werd tot 1970. Bij intimi, zoals ik, werd hij ook wel "MR. TIENPUNTER" genoemd, want ondanks dat Freek een rustige, ingetogen speler was maakte hij per wedstrijd zeker 10punten.

Hij was daarbij belangrijk en sterk onder de borden, maar hij speelde ook goed samen met zijn teamgenoten w.o. Rob Sterker, die door Freek vaak werd vrijgespeeld en dus kon scoren. In deze periode was Landlust o.m. door Freek en nog andere "kanjers" een moeilijk te verslaan hecht team. 

Freek is helaas, in 2017, veel te vroeg overleden, maar onze herinneringen zijn nog sterk.

Freek Witte speelde in de periode 1958-1970 met de volgende "niet te vergeten" spelers; Rudy & Bob Aldenberg, Virgil Dykstra, Paul Erkelens, Fred Fellinga, Bob Grosmann, Hans Hoeksema, Cor Kenter, Ton van der Kroon, Frank Posthumus, Tom van Rhee, Peter Rijsewijk, Jan Schouwenburg, Jan Sikking, Mart Smeets, Rob Sterker, Peter Wanders e.a.

 

HANS PERRIER †

de "Danny Kaye" van het basketball

 

Hans Perrier was voor véél oud basketballers een bekende verschijning. Een bijzonder persoon, enorm vrolijk met af en toe wat strenge trekjes en een uiterlijk dat veel overeenkomsten had met de bekende komiek Danny Kaye. De start van zijn basketball loopbaan (als ex. korfballer) begon in 1958 bij Blue Stars en "Danny" uh... excuus, Hans Perrier bleef Blue Stars trouw tot 1971. Als speler was Hans een kleine ( L. 1,72m) maar watervlugge guard met een hoge bijdrage in de eindscores. Met een gemiddelde van zo'n 17 punten per wedstrijd gaf hij Blue Stars altijd een belangrijke basis voor succes. Hij maakte in de uitwedstrijd van Punch-Blue Stars in 1958 zo'n 36 punten. In zijn sportloopbaan was hij enorm geliefd om zijn spel, maar ook om zijn komische gezichtsuitdrukkingen. Ook was Hans in de aanvullende periode 1972-1973 assistent-coach van ons nationale herenteam, terwijl hij in diezelfde tijd ook trainer-coach was van Gerard de Lange, de sponsornaam van Blue Stars. Zijn spelinzicht en organisatietalent heeft Hans ook gebruikt bij het coachen van Donar in de periode 1973-1975, waarbij zijn "korfbalachtergrond" soms discussiestof opriep, omdat hij vooral aandacht gaf aan de defensie. Hans, is helaas ons kortgeleden in 2022 ontvallen, maar HANS PERRIER  er zijn velen met mij, die je blijven herinneren. 

Hans heeft gespeeld met de volgende "Stars" ; Vok Alberda, Günther v.d. Berg, Ton Boot, Henny Braun, Gerrit van Buuren, Jan Driehuis, Vespa Emanuelson, Wim Franke, Ben van Geuns, Frans de Haan, Henk Hagers, Jan Jonker, Gerard Kaatee, Kees Kassteen, Paul Koote, Kurt Lagerweij, Bernard v.d. Molen, Jan Schappert, Wim Verschuuren, Bob Woudstra, e.a. 

 

PAUL ERKELENS

Basketballer met militaire discipline 

 

Paul Erkelens, basketballer en militair bij het 101 TD divisie begon zijn basketball loopbaan bij ARGUS in 1960 en tevens in het Nederlandse militaire team. Een enorm rustig karakter met daarbij een ijzeren discipline vooral in zijn werk als beroepsmilitair.

Ik heb Paul leren kennen tijdens mijn opleiding als militair in Utrecht en kwam hem tegen tijdens een militair basketballtoernooi in de Apollohal, waar ik meedeed in het basketballteam van de legerplaats Utrecht, samen met Berend Werkman (ASVU) en nog meer basketballers in de dop. Wij streden om de finale tegen legerplaats de Wittenberg met Paul Erkelens als speler/coach en verloren helaas met 1 punt verschil. Maar, na afloop kwam Paul op mij af en vroeg; "ben jij het broertje van Rob Sterker ?", ik kon moeilijk ontkennen tegen de in rang hogere luitenant en zei uiteraard, wat benepen ; " JA, Luitenant !" Daarna, kreeg ik onvrijwillig een overplaatsing naar de legerplaats de Wittenberg - Kamp Stroe met een functie als beheerder "BEVO" van technische onderdelen + enorm véél basketball. Paul startte in 1965 bij "mijn" club Landlust en werd een belangrijke speler met een lengte van 1,96 in heren 1. Daar was hij samen met o.a. Virgil Dykstra, , Ton van der Kroon, Peter Rijsewijk, Freek Witte en Rob Sterker een belangrijke speler in aanvallend opzicht en een goed rebounder. Hij maakte gemiddeld zo'n 15punten per wedstrijd met als hoogtepunt een maximale score van 27punten tegen Wilskracht in 1965. Door een overplaatsing 1967, naar het Oosten van het land ging Paul meer in de regio (zoals bijv. Orca's-Urk) ballen en ben ik hem helaas uit het oog verloren. De mens en "collega" militair Paul Erkelens, blijft voor mij een dierbare herinnering omdat mijn 21maanden lange diensttijd zo soepel is verlopen, maar ook herinner ik mij zijn onverlaten discipline in ons het spelletje basketball.

 

ROB DE WIT

basketball beleving, als een prettige verslaving...

 

Rob de Wit startte met de beleving van de basketballsport, als zovelen jongeren, op school. Maar als Mokummer hield hij ook, zoals veel van die jongeren, van het bruisende stadsleven. Kort en goed een oer-Amsterdammer en een vlotte spreker, waar ik mij goed in kan herkennen. Vanuit school kwam Rob in contact met de basketballers van het Hervormd Lyceum, dus HERLY. In het seizoen 1958-1959 kwam Rob ook uit voor het eerste herenteam van Herly en bereikte de respectabele scores tot zo'n 15punten per wedstrijd (NBB info van vóór 1957 is helaas niet aanwezig). Tijdens dit traject heeft Rob, ook op verzoek,wat jeugdteams getraind/gecoached en ook nog de dames van Blue Stars gecoached, waarbij de eerste plaats van de landelijke competitie wederom werd bereikt. Door wat lichamelijke ongemakken is het actief basketballen op niveau gestopt en juist daardoor werd alle energie gestoken in het begeleiden en coachen van verschillende teams, waaronder Landlust in 1962 en deze herenploeg werd kampioen van Nederland met o.m. Gerrit Kok, Rob Sterker, Jan Bruin, Bob Grosmann, Jan van der Kamp, Wim Seppenwolde, Jan Driehuis en Peter Rijsewijk. Daardoor, Europa in en zover mogelijk proberen te komen tegen vooral "staatsprofessionele teams", zo ook de belangrijke wedstrijd tegen Wisla Krakòw, die helaas werd verloren met 67-76, dus was het Europese avontuur maar kort. In 1970 werd Rob gevraagd om, samen met nestor Jan Janbroers Levi's Flamingo's te gaan coachen. Drie opeenvolgende succesvolle jaren volgde met enorm goede vaderlandse spelers, aangevuld met (Nederlandse-) Amerikanen. Basketball was Rob de Wit's leven geworden, een (on-)gezonde verslaving, zoals veel anderen in deze bijzonder gave basketball periode. " BASKETBALL  LEEFDE ! "  Rob heeft bij Levi's o.m. gewerkt met : Mart Smeets, Karel Vrolijk, Erik Jager, Jan Schappert, Kees Akerboom, Wim Franke, Frank Kales, Tyronne Marioneaux, Gerhard Schreur, Bill Moore, Hank Smith, Walter Ombre e.a.  Jawel Rob, ik kan mij die "prettige basketball verslaving" wel indenken, als voormalig speler/trainer/coach.

Rob de Wit, mijn herinneringen zijn dierbaar en ik ben blij deze tijd mee te hebben mogen maken.

 

JAN DRIEHUIS †

Sir  BLUE STARS  

 

Jan Driehuis kwam in 1957, als 21 jarige verlegen sporter bij Blue Stars spelen en maakte daar furore als makkelijk scorende forward. Zijn wat gedrongen lichaamshouding gaf hem bijna een "aerodynamische" positie bij het passeren van verdedigers bij veel tegenstanders. Zijn aandeel in het aanvalsspel was altijd belangrijk en groot, vaak meer dan 15punten per wedstrijd, dat is wat je noemt een speler met rendement. 

Jan was geen "macho", maar hij was gewoon slim in het spelletje met heel goede andere spelers om hem heen. Van 1957-1962 speelde hij o.a. met Vok Alberda, Henny Braun,  Henk Hagers, Jan Jonker, Gerard Kaatee, Hans Perrier. Maar er kwamen in 1962 wat organisatorische probleempjes bij de "blauw witten" en Jan vertrok aan het eind van dat seizoen, o.m. door zijn contact met Bram Brakel, naar Landlust om daar meer kansen te krijgen en zijn scorend talent te blijven tonen. Dat gebeurde ook snel in dat volgende, nieuwe seizoen 1962-1963 maar dan in de kleuren rood-groen van Landlust. In dat team speelde hij samen met o.a. Gerrit Kok, Jan Bruin, Jan v.d. Kamp, Rob Sterker, Hidde v.d. Ploeg, Peter Rijsewijk. Op 19 maart 1963 speelde dat Landlust tegen Blue Stars in de Apollohal en de eindscore werd 95-32 met een maximaal aandeel in de score van Jan Driehuis met 40punten. Jan had een soort van spijt van zijn score-explosie tegen zijn oude club, toch knoopte hij er nog een jaartje aan vast, maar verliet Landlust aan het eind van het seizoen 1963-1964 en keerde terug op het oude "blauw-witte" nest. Jan Driehuis heeft tot 1967 bij Blue Stars gespeeld en ging daarna zich bezig houden met trainen & coachen o.m. het damesteam en deed dat zeker niet onverdienstelijk.

Jan Driehuis is 78jaar geworden en overleed in 2014. 

Jan, we blijven je hiermee herinneren en zullen je dus niet vergeten.

JAN SCHAPPERT †

EASY DOES IT 

 

Jan Schappert startte in het seizoen 1960-1961 bij Blue Stars en speelde het spelletje alsof het simpel en makkelijk was. In 1962 ging hij naar AGON en verhoogde zijn gemiddelde score van 15punten p/wedstrijd naar 23punten p/wedstrijd. Al snel, vanaf 1965 waardeerde de beslissers van Flamingo's tevens zijn additionele kwaliteiten, want buiten zijn scorend vermogen, kwamen zijn strakke passes en veelvuldige intercepties ook duidelijk naar voren. Jan bleef van 1965 tot 1972 bij Flamingo's / Levi's Flamingo's. Vanaf de seizoen 1972-1973 ging Jan weer naar Blue Stars en beëindigde Jan zijn sportieve loopbaan in 1974-1975 bij zijn oude liefde, maar dan met de sponsornamen van respectievelijk Fiat Stars & Gerard de Lange. Jan speelde o.a. met Kees Akerboom, Ton Boot, Henny Braun, Gerrit van Buuren, Jan Driehuis, Wim Franke, Eef Halewijn, Eric Jager, Frank Kales, Harry Kip, Kurt Lagerweij, Bernard van der Molen, Walter Ombre, Jos Pelk, Hans Perrier, Bob Plantinga, Mart Smeets, Guus Tenniglo, Karel Vrolijk en nog een heleboel andere grote namen. Na het beëindigen van zijn actieve basketball activiteiten heeft Jan ook nog een aantal jaren gecoached o.m. bij Rabobank Gouda. Daarna, had ik de eer om dit team van Jan te mogen overnemen. Jan is en blijft, in mijn herinnering, een kanjer en ik zal hem zo ook blijven herinneren.

 

 

PETER RIJSEWIJK †

BASKETBALLER MET PERFECTE PRECISIE 

 

Peter Rijsewijk is een leeftijdsgenoot van mij, maar eerder begonnen op een hoog niveau. Peter was veelal de drijvende kracht in een wedstrijd, maar met oog voor precisie in passing, positiespel en zijn schoten. Hij was een kleine speler van ong. 1,82m maar een grote speler in het "lezen" van het spelletje en vormde een uitstekend koppel met Ton van der Kroon. Peter startte al op 17 jarige leeftijd in de heren 1 selectie van Landlust in het seizoen 1962-1963. Hij was ook een zogeheten "trainingsbeest",  altijd gemotiveerd en ook veel individuele acties op basketball pleintjes. Vanaf 1962 tot het "debacle seizoen" 1971 kwam Peter uit voor Landlust en hij maakte een korte overstap in het seizoen 1971-1972 naar AGON. Zijn score gemiddelde leed daar totaal niet onder, want ook daar maakte hij per wedstrijd zo'n 14 punten, wat ook het grote gemiddelde was over zijn gehele basketball loopbaan. Wij hebben maar zo'n 5-6 jaar samengespeeld, maar het was voor mij altijd een plezier om met Peter in één team te spelen. Met het seizoen 1973-1974 kwam Peter weer terug bij Landlust en maakte de Delta Lloyd-transformatie mee en beëindigde tenslotte zijn actieve Eredivisie basketball periode in 1976. Ook zijn aandeel in interlands met het Nederlands herenteam was zeker ook belangrijk, hij deed in 75 interlands mee. Zijn grootste club- scoreaandeel was op 14 februari 1970 in de wedstrijd Haarlem Cardinals-Landlust met wel 32punten, terwijl de einduitslag 55-89 werd. Peter heeft o.m. samengespeeld met René van der Bemt, Jan Bruin, Virgil Dykstra, Jan Driehuis, Paul Erkelens, Wim Franke, Bob Grosmann, Edwin van der Hart, Bram Jesserun, Frank Kales, Cor Kenter, Gerrit Kok, Onno Koster, Lex Kroder, Ton van der Kroon, Karel Pastor, Bob Plantinga, Rob Sterker, Peter Wanders, Freek Witte e.a.

 

Peter Rijsewijk is helaas te vroeg in 2011 op 65 jarige leeftijd overleden.

Peet, ik blijf je herinneren als een "goeie basketballgabber" met een perfecte precisie.

 

WIM FRANKE †

DE BEWOGEN BASKETBALL REIZIGER 

 

Wim Franke begon met het basketball spelletje op 12-jarige leeftijd bij de ook jonge club The Wolves, zo rond 1954. De "echte" basketball loopbaan werd in 1960 gestart bij Monark en al snel naar de "grote jongens" van The Wolves waar hij speelde vanaf 1961 tot 1965, dus ook een keer het landskampioenschap meegemaakt.  Wim had ambitie genoeg om een nieuw avontuur aan te gaan, dus vanaf het seizoen 1965 tot en met 1967 ook bij een club met grote namen t.w. HERLY, wat gecoached werd door Rob de Wit. Naast zijn clubsuccessen was Wim Franke ook belangrijk in het nationale herenteam met zo'n 47 gespeelde wedstrijden, waarbij als hoogtepunt mag worden aangetekend de wedstrijd Nederland-Spanje 1965 in de Amsterdamse Apollohal met zijn record score van 43punten (ik denk dat dit record nog steeds overeind staat ?). Bij Herly ging het in het seizoen 1966-1967 qua organisatie en begeleiding niet erg goed, Rob de Wit stopte er halverwege mee en de club had veel verschillende problemen en speelde in die periode aan de Meeuwenlaan in Amsterdam Noord samen met Landlust in de Herly-Landlust combinatie m.b.t. de eigen speelzaal. Wim werd benaderd door onze zuiderburen om daar een paar keer mee te spelen voor een "beetje" geld per wedstrijd. (de bedragen kan ik mij niet meer herinneren of "daar heb ik geen actieve herinnering aan"). De "ozo vooruitstrevende" NBB vond dat spelen voor geld maar niets en schorste de "bewogen basketball reiziger" Wim Franke. Aan het Herly herenteam kwam ook een einde, door de "flexibilteit" van de voornoemde basketball bond, waardoor Herly alleen met een paar jeugdteams overbleef. (later weer opgestart, als EBOH / oud Herly) Maar, ...... vanaf het seizoen 1968 verscheen Wim Franke weer op de actieve basketballvelden bij Flamingo's met aan het roer Jan Janbroers en later bijgestaan door zijn oude bekende coach Rob de Wit. Wim speelde weer de sterren van de hemel en had het enorm naar de zin, omdat de professionele aanpak van Flamingo's / Levi's Flamingo's hem wel beviel. Totdat de "basketball reiziger" in 1973 toch een overstap maakte naar een andere professionele organisatie met de naam Delta Lloyd (ik was er net weggegaan om mijn trainer-coach aspiraties te volgen). Na Delta Lloyd finaliseerde Wim zijn actieve basketball reis bij BS Leiden in het seizoen 1973-1974. Vanaf die periode heeft Wim nog een aantal trainer-coach opdrachten aanvaard, soms met succes en soms met een beetje minder. De lijst van medespelers van Wim Franke is echt enorm lang, maar toch wil ik er een aantal noemen o.m. Kees Akerboom, Ton Boot, Cees Burgert, Jan Driehuis, Bob Grosmann, Emil Hagens, Eef Halewijn, Frank Kales, Ton van der Kroon, Karel Pastor, Hans Perrier, Peter Rijsewijk, Jan Schappert, Mart Smeets, Kees Smit, Rob Sterker, Ron Telling, Karel Vrolijk en nog vele anderen.

Wim Franke heeft in zijn familie gezorgd voor waardige en goede basketball nazaten met zijn zoon Rolf Franke en kleinzoon Yannick Franke. 

Helaas in Wim Franke in 2013 op 71 jarige leeftijd veel te vroeg overleden, maar ik heb enorm goede herinneringen aan Wim vooral tijdens onze wedstrijdcontacten noemde hij mij het "broertje van Rob" en ik noemde hem al een tijdje gekscherend "melkboer". 

Wim Franke, je blijft in mijn herinnering als een vriendelijke en eerlijke basketballvriend. 

(foto's : Het Geheugen & Leon Kersten)

 

 

HENK van der BROEK †

ALLES KUNNER

 

Henk van der Broek startte zijn basketball-loopbaan in de vroege vijftiger jaren van de vorige eeuw, dus je kunt wel zeggen dat hij aan het begin van de Nederlandse basketball-ontwikkeling stond. Zijn club was The Wolves ( voor zover ik dit heb kunnen traceren ) vanaf 1952 en was hij daarin een belangrijke speler met een enorm goed inzicht van het spelletje. Daardoor werd hij ook snel gevraagd in 1954 om als bondscoach van het Nederlands damesteam te gaan acteren. Ook bij The Wolves regelde Henk, naast het actief spelen, de coaching ( als player-coach ), wat bij veel teams in die periode gebeurde, dus voor mij was Henk een "alles kunner". Op 7 maart 1958 speelde The Wolves onder leiding van Henk een Europese wedstrijd tegen Simmenthal Olimpia uit Milaan ( met veel grote Italiaanse staatsprofs, zoals o.m. politieagenten ) in de Apollohal met een ruststand van 18-38 en de einduitslag van 42-90, dus verloren maar uiteindelijk veel ervaring opgedaan. Naast zijn uitstekende spelinzicht was het ook een goede schutter met vooral "doorloopballen / give-en-go" situaties en maakte zelfs op 6-2-1965 tijdens een wedstrijd tegen ASVU 48 punten, terwijl zijn scoregemiddelde op zo'n 15punten per wedstijd lag. In 1960, 1961 en 1964, 1965 werd Henk van der Broek met The Wolves kampioen van Nederland, waarbij de finale wedstrijden tegen Landlust altijd enorm spannend waren. Henk van der Broek was uitsluitend actief bij The Wolves tot en met het seizoen 1966 en speelde samen met o.a. Günther v.d. Berg, Ton Boot, Wim Franke, Ben van Geuns, Frans de Haan, Sybe Melis, Maarten Sleeswijk, Kees Smit, Wim van Steeden, Ron Telling, Ruud Welter, Bob Woudstra e.a.

Henk van der Broek komt in weinig historische overzichten voor (dus, helaas weinig foto's), maar voor mij was hij zeker één van de grondleggers van het Nederlandse moderne basketball. Dus, Henk van der Broek zal zeker niet door ons vergeten gaan worden !

 

 

JAN van der KAMP

HOEKSPELER, SCHUTTER ZONDER BORD

 

Jan van der Kamp zal in de nationale basketballwereld weinig zijn opgevallen, maar voor de basketballclub Landlust was Jan in zijn periode 1957-1966 één van de meest waardevolle forwards in ons spelletje. Met een score-gemiddelde van zo'n 15 punten per wedstrijd werden de schoten bijna altijd vanuit de verre hoeken van het veld gelanceerd en gingen bijna geruisloos door het netje, zonder het bord te raken. Zijn maximale score in de wedstrijd tegen HAV Den Helder op 25 oktober 1958 was 26 punten en het leek of hij dit uitvoerde zonder echt te zweten. Deze wedstrijd werd door Landlust met 80-24 met gemak gewonnen, waarbij Jan in zijn bekende "wat gebogen houding" èn een grote glimlach de wedstrijd domineerde. Het schieten vanuit de hoek was zijn domein, terug meeverdedigen en rebounden liet hij veelal aan de anderen over, want zij waren daar veel beter in. 😊

Flegmatisch, sportief en enorm sympathiek was Jan zeker, maar ook een echte clubicoon, dus nooit bij een andere vereniging gespeeld. De 2 achtereenvolgende nationale kampioenschappen in de seizoenen 1961-1962 & 1962-1963 waren zeker ook te danken aan de schotvaardigheid van Jan van der Kamp met een gemiddelde van zo'n 14 punten per wedstrijd.

In zijn lange basketball-loopbaan bij Landlust heeft Jan van der Kamp samengespeeld met o.a. Wil van Beurden, Jan Bruin, Jan Driehuis, Paul Erkelens, Ab Gootjes, Bob Grosmann, Gerrit Kok, Ton van de Kroon, Hidde van der Ploeg, Frank Posthumus, Peter Rijsewijk, Wim Seppenwolde, Kees Smit, Rob Sterker, Rinus Vlek, Harry de Voos, Peter Wanders, Gerrie van der Werff, Freek Witte e.a.

Jan van der Kamp is voor mij legendarisch en daarom zal ik hem nooit vergeten en hem blijven herinneren als één van Landlust meest waardevolle spelers uit zijn periode.

 

 

HENNY BRAUN

ALTIJD EEN CONSTANTE FACTOR

 

Henny Braun was een opvallende, onopvallende constante factor in ons basketball-spelletje. Een goed gebouwde zaalsporter, die naast een dienende positie in het veld ook "gewoon" zijn eigen aandeel opeiste. Zijn basketball-loopbaan startte bij The Wolves in 1958, vervolgens een jaartje DED, 2 seizoenen 1960-1962 bij Blue Stars en later vanaf het seizoen 1962-1963 toonde hij zijn kwaliteiten bij Agon. Zijn constante prestaties brachten hem ook in het Nederlands team o.m. onder leiding van de meester Jan Janbroers. In 1961 tijdens een Europees toernooi werd er helaas weinig gewonnen en waren de uitslagen 84-66 Nederland - Roemenië, 91-54 Nederland - Frankrijk en Finland - Nederland 79-72 met o.m. Ton Boot, Dolf Pauw, Wim Franke, Hans Perrier, Rob Sterker, Maarten Sleeswijk, Gerrit Kok & Jan Driehuis. Toch werd er in diezelfde periode tegen Duitsland nipt met 3 punten verschil gewonnen, dus Nederland - West Duitsland 56-53, waar Henny Braun vanuit zijn geheugen aan refereerde in een artikel over Rob Sterker, geplaatst op 26-6-2018 op de site van "Geheugen van West" 

(dat ene punt in zijn herinnering, waren er dus 3 !)

Zijn constante score was rond de 14 punten per wedstrijd met het maximum van 27 punten in een wedstrijd met The Wolves tegen Argus op 21-2-1959 (dus zo'n 64 jaar geleden). Henny Braun was een echte teamplayer, die bij meerdere clubs en speelde in de vaderlandse competitie met o.m.  Vok Alberda, Rudy Aldenberg, Ton Boot, Henk de Cleen, Jan Driehuis, Ben van Geuns, Frans de Haan, Jan Jonker, Gerard Kaatee, Nol Kulkens, Jos Pelk, Hans Perrier, Bob Plantinga, Jan Schappert, Kees Smit, Wim van Steeden, Guus Tenniglo, Jan van Wijk e.a.Veel oud-basketballers zijn Henny Braun vergeten, zelfs in het boek Game Changers staat nagenoeg (g)één woord over Henny. Helaas heb ik ook géén foto van hem, maar ik herinner mij Henny Braun nog zeker wel en blijf hem herinneren als "een constante factor " en een fijne teamspeler. 

 

 

PETER WANDERS †

STILLE KRACHT 

 

Peter Wanders begon met competitie basketball bij de vereniging Wilskracht SNL rond het seizoen 1962-1963 en speelde in het eerste team wat uitkwam in de landelijke hoofdklasse. Peter was een atletische sporter met een snelle sprint en behoorlijk grote sprongkracht, dus eigenlijk enorm geschikt voor het spelletje basketball. In het toenmalige Wilskracht speelden toen ook Henk de Cleen, Ton van der Kroon, Jaap Pelk, Jan Schouwenburg en Alfons Ravelli, allemaal jonge gedreven sporters, die een trainingspaksponsor hadden van een wat minder jong bedrijf n.m. Vroom & Dreesman.

Peter was weinig uitgesproken en zeer bedachtzaam, je kunt eigenlijk wel zeggen een "stille kracht". Zijn hoogste score, op 3 april 1964 in de wedstrijd tegen ASVU, was 16 punten en een belangrijk aandeel van het eindresultaat Wilskracht-ASVU 78-46. In het seizoen 1966-1967 ging Peter zijn basketballvriend Ton van der Kroon achterna en speelde dus voortaan voor de basketballclub Landlust. In het seizoen 1968-1969 speelde Peter Wanders tegen zijn oude club Wilskracht en werd het een enorm grote uitslag met de winst voor Landlust, t.w. Wilskracht - Landlust 46-96. Peter maakt gemiddeld per wedstrijd zo'n 12 punten en werd uiteindelijk een "totaal basketballer" met zijn goede passes, scores, rebounds en defensieve activiteiten, maar uitbundigheid bleef altijd uit.

In de periode van Landlust heeft Peter Wanders samengespeeld met o.m. René van der Bemt, Gerrit van der Bijl, Virgil Dykstra, Paul Erkelens, Jan van der Kamp, Cor Kenter, Ton van der Kroon, Tom van Rhee, Peter Rijsewijk, Rob Sterker, Harry de Voos, Freek Witte e.a. 

Peter Wanders wordt helaas niet genoemd in het boek Game Changers, want hij was een "stille kracht", maar een hele goede basketballer. Wij blijven Peter  Wanders wel herinneren als een "hele fijne kerel" met een goed (sport-)karakter, waardoor vele basketball-vrienden hem nog steeds missen. 

 

KURT LAGERWEIJ †

BROK ENERGIE IN 1 METER ZESENTACHTIG

 

Kurt Lagerweij is vooral bekend binnen de randstedelijke basketball cirkel, maar ook daar buiten bekend van zijn uitgesproken karakter en maximale inzet. Dus heel véél energie, qua lengte binnen de basketball normen klein, zo'n 1.86m, maar zijn prestaties waren zeker groot. Met enige eigenzinnigheid en die genoemde inzet, maakte Kurt in zo'n 208 geregistreerde competitiewedstrijden 3494 punten met een nog al hoog gemiddelde van zo'n 20 punten per wedstrijd. Kurt Lagerweij begon zijn basketball carrière vanaf 1958 in Haarlem bij Flamingo's en speelde daar met veel succes tot 1967, waarna hij verhuisde naar Blue Stars in Amsterdam tot en met het seizoen 1968-1969. Daarna nog even 2 seizoenen (1969-1971) bij AGON waar Kurt in de wedstrijd AGON-SVE op 12 december 1970 zijn hoogste score behaalde van 38punten met een, voor die tijd, hoge einduitslag van 108-99. Zijn finale basketball loopbaan werd gebald bij DED in de seizoenen 1972 tot en met 1974, waar DED vooral moest strijden om niet te hoeven degraderen uit de toenmalige eredivisie. Kurt heeft met veel bekende namen in het Nederlands basketball samengespeeld, zoals bijv., Ton Boot, Eef Halewijn, Frank Kales, Bernard van der Molen, Hans Perrier, Jan Schappert, Kees Smit, Guus Tenniglo, Rob Tuin, Bob Woudstra e.a. Deze enorm lange basketball loopbaan vanaf 1958 tot en met 1974 heeft Kurt Lagerweij mij altijd geïntrigeerd en ik zal hem zeker niet vergeten als een "brok energie van 1 meter zesentachtig". Kurt is helaas op 29 mei 2018 op 77-jarige leeftijd veel te vroeg overleden, maar vergeten  doen wij hem niet.

 

BOB PLANTINGA †

"INDIVIDUALISTISCHE TEAMSPELER"

 

Bob Plantinga begon "ons" basketball spelletje in 1962 op competitie niveau bij AGON  ( @ Grieks voor rivaliteit of strijd ). Met zijn lengte van 1.94 was Bob bij AGON een belangrijke aanwinst, waarbij er ook aan zijn strijdlust niets ontbrak. Binnen het herenteam was zijn positie wel belangrijk en dat gaf hem zelf ook wel een goed gevoel, waarbij zijn individualistische acties ook wel werden gewaardeerd. AGON werd helaas nooit eerste in de landelijke basketball competitie, maar strijdbaar waren zij als team altijd, vooral in het seizoen 1962-1963 behaalde AGON met o.m. Bob Plantinga een uitstekende 3e plaats (Landlust op 1 en The Wolves op 2).

De grootste overwinning werd behaald op 8 mei 1964 tegen Monark en de uitslag was verpletterend met 111-38, maar Bob scoorde ook de meeste punten in een verloren wedstrijd tegen TRANSOL Rotterdam op 13 januari 1973 met zo'n 32 punten. Zijn gemiddelde score over 168 wedstrijden is 18 punten met een totaal aantal punten van 2688. Naast zijn clubteam AGON kwam Bob ook zo'n 10 keer uit voor het Nationale herenteam. Bob Plantinga heeft met veel bekende basketballers gespeeld, zoals o.m. Henny Braun, Frank Kales, Paul Koote, Nol Kulkens, Kurt Lagerweij, Jos Pelk, Peter Rijsewijk, Jan Schappert, Guus Tenniglo, Rob Tuin, Jan van Wijk e.a. Zijn actieve basketball loopbaan liep vanaf 1962 tot en met 1973 en uitsluitend, als een echte teamspeler, bij AGON. Naast het basketball ging Bob vooral door het leven als onderwijzer en zelfs hoofd van een school in Landsmeer en deze educatiebeleving heeft Bob ook na 1973 in verschillende trainer-coach activiteiten getoond bij diverse basketballclubs ten noorden van Amsterdam, zoals bijv. in Zaandam. Nog later ontpopte Bob Plantinga zich ook als bestuurder en lid van de VVD fractie in Amsterdam Noord, waar hij o.m. initiatiefnemer was voor het Sportcentrum Noord, dat ook werkelijk werd gerealiseerd. Maar ook de Amsterdam DOME, die helaas nooit van de grond is gekomen. Bob Plantinga blijft in mijn herinnering als een individualistische teamspeler, die vooral veel wilde betekenen voor de maatschappij, opleiding en de sport.

 

GUUS TENNIGLO

"PLEZIER BASKETBALLER"

 

Guus Tenniglo is vandaag mijn "vergeten" oud basketballer en dat schrijf ik met een glimlach om mijn mond, want deze man brengt je altijd in een betere bui. Guus startte zijn basketball loopbaan bij AGON ( u weet wel, Grieks voor rivaliteit of strijd ) in het seizoen 1959-1960 net dat de NBB de Eredivisie was gestart als hoogste klasse van het Nederlandse basketball. Guus Tenniglo is dan een Amsterdammer met een Twentse achternaam, sportief en ondernemend met geboortedatum 8 augustus 1936.  AGON was zo'n 11 jaar zijn "cluppie", want hij speelde daar zo'n 161 competitie wedstrijden tot en met 1971 met een herenteam wat altijd strijd leverde en voor menig tegenstander een moeilijk te nemen vesting bleek. Maar Guus bleef altijd een "nette" tegenstander zonder "smerige" trucs en in de aanval redelijk productief met een wedstrijd-gemiddelde van 14 punten per wedstrijd. Uitschieters waren er natuurlijk ook, zoals op 29 november 1962 in de wedstrijd tegen The Arrows, die werd gewonnen met 80-50 en het de score van Guus op 25 punten eindigde. Mijn herinneringen zijn ook juist de wedstrijden van AGON tegen mijn club Landlust, waar tot de rust nagenoeg géén krimp werd gegeven maar toch Landlust, in die periode, veelal de uiteindelijke winnaar werd. Tijdens de wedstrijden altijd strijd, maar nooit over de grens, na de wedstrijd werd er gezamenlijk een "sappie" gedronken en de wedstrijd doorgesproken. Ook herinner ik mij, de buitentoernooien op het veld in de speeltuin op het Weteringcircuit met uitzicht op het gebouw van de bierbrouwer Heineken, waar de sfeer altijd OK was. Dat typeerde ook AGON èn Guus, het leek wel dat plezier van de sport belangrijker was dan een wedstrijd winnen. Toch kwamen er ook "grote" overwinningen aan de orde, zoals op 2 april 1960, AGON tegen ROVS, dat werd gewonnen met 91-35. En in de competitie werd bijna altijd meegestreden voor een plaats bij de eerste 6 met als hoogtepunt de wel verdiende 3e plaats achter kampioen Landlust en runner up The Wolves in het seizoen 1962-1963.

Guus Tenniglo speelde als een echte teamplayer met o.a. Henny Braun, Ruud Frese, Frank Kales, Nol Kulkens, Kurt Lagerweij, Jos Pelk, Bob Plantinga, Dick Rengers, Bert de Ronde, Jan Schappert, Rob Tuin, Jan van Wijk e.a.

Ik kom Guus nog wel eens tegen in de Apollohal bij diverse gelegenheden en krijg dan altijd weer een lach op mijn gezicht, omdat hij nog altijd een enorm plezierig persoon is. Na het competitie basketball bij AGON, waarna hij nog even een korte tijd bij Arke Stars heeft gebald, is vooral Ajax, reizen, golf, basketball kijken en biljarten bij AFC de basis om leuk en plezierig bezig te blijven. 

Guus Tenniglo, ik hoop je nog vaak te ontmoeten en naar je verhalen te kunnen luisteren en ik ga er van uit, dat veel ex basketballers je blijven herinneren.

 

EEF HALEWIJN

ERVAREN "STILLE" KRACHT

Eef Halewijn, geboren op 8 november 1941, startte zijn sportieve carrière bij de basketballclub The Typhoons in het seizoen 1958-1959. Zijn "stille kracht" kwam direct in dat seizoen aan het licht tijdens de wedstrijd van The Typhoons - Zeemacht op 21 februari 1959 met een monsteruitslag van 112-50 en Eef behaalde een top score van maar liefst 50 punten. In 1959 kwam Eef Halewijn ook nog voor het nationale team uit. Vanaf het seizoen 1960-1961 balde Eef in de selectie van Flamingo's en bleef deze professioneel geleide club zo'n 10 jaar trouw tot aan het seizoen 1970-1971. Zijn gemiddelde score per wedstrijd was 15punten, waarbij Eef in een groot aantal van de wedstrijden met veel ervaring en meer dan alléén punten zijn aandeel leverde. In deze periode speelde Eef samen met o.a. Kees Akerboom sr, Wim Franke, Paul Hoeksema, Erik Jager, Frank Kales, Lex Kroder, Kurt Lagerweij, Jan Schappert, Mart Smeets, Hans van Staveren, Jan Sunter, Jan van Wijk, Erik Zwiers e.a.  Kampioenschappen werden er uiteraard ook behaald met het topteam Flamingo's/ Levis Flamingo's, zoals in de seizoenen 1967-1968, 1970-1971, 1971-1972 en 1972-1973. In 1967 werd er door het toenmalige Flamingo's ook meegedaan in de Europese basketballbeker met de legendarische wedstrijden tegen Club Juventud de Badelona - Spanje.Deze "echte" profclub won hun thuiswedstrijd in Badelona met 84-49, maar in Haarlem werd het toch "ietsjes" moeilijker en werd er "slechts" gewonnen met 72-98. Tijdens de competitiewedstrijden was Eef Halewijn een "ervaren stille kracht" en deze ervaring bracht Eef ook in praktijk met de organisatie van de jeugd basketball-kampen en ook het MINI-Basketball en werd "medewerker basketballontwikkeling" bij de NBB, waarbij vooral het opleidingsgedeelte & pleintjesbasketball gestalte kreeg. Buiten onze besproken periode van 1950-1975 heeft Eef Halewijn nog een paar "restarts" gemaakt bij BC Utrecht & Orca's, waarbij zoon Menno ook nog goed partij gaf. Eef Halewijn was ook de drijvende kracht bij de "senioren" van Exfla's en heeft, even voor de NBB statistieken, meer dan 125 competitiewedstrijden gespeeld. Eef ik herinner me jou als een bewogen basketballer en een echte basketball- enthousiast en ga er vanuit dat veel van onze basketballvrienden, Eef Halewijn zullen blijven herinneren.

 

JAN BURGERT †

BASKETBALL MENTOR

Jan Burgert, geboren in 1931, kwam in contact met het basketball spelletje door middel van zijn eigen sportacademische opleiding van net na de 2e wereldoorlog. De aardige, lange, wat hese gymnastiekonderwijzer bemoeide zich al snel met de begeleiding van het nationale dames basketball na de startende coaches Freek Brandt & Henk van der Broek. Vanaf 1957 werd Jan Burgert de trainer-coach van de nationale damesselectie en bereikte in 1958 de 8ste plaats in de Euro Basket competitie achter de "bekende" Oostblok landen. Vanaf het seizoen 1958-1959 balde Jan ook nog zelf op het hoogste niveau bij Herly samen met zijn broer Cees Burgert, maar ook met Rob de Wit, Jan Gerritsen, Han Visser, René de Vries e.a. Jan bleef het zelf basketballen combineren met zijn trainer-coachjob bij de nationale damesploeg tot en met het seizoen 1961-1962, daarna tot 1972 werd de concentratie volledig gericht op de dames, begeleiding van jeugd en bestuurlijke advies functies. Jan Burgert was voor velen "de basketball mentor" en behaalde met het nationale damesteam in Europa vanaf 1960 de 8ste plaats, 1966 de 5de plaats, in 1968 de 12de plaats en in 1970 de 7de plaats. Tijdens zijn eigen actieve basketball carrière werd door Jan vooral veel aandacht besteed aan verzorgd basketball, rebounden, uitblokken, passing en schoten vanaf (halve-) afstand, zijn eigen score was gemiddeld zo'n 12 punten per wedstrijd en de grootste overwinning op 19 december 1959 tegen AMVJ werd door Herly behaald met wel 79-37. Toch wordt Jan Burgert het meest herinnerd door zijn bijdrage aan het damesbasketball, jeugdbasketball en later ook nog het rolstoelbasketball en juist in deze latere periode heb ik veel contact gehad met Jan en beschouwde hem als een vakkundige vraagbaak in de tijd, dat ik zelf met de jeugd van Landlust aan de slag was. De broers Jan & Cees Burgert werden o.m. daardoor een legendarisch koppel met vooral aandacht voor de sporter in een teamsport, zoals bijvoorbeeld het basketball.De basketballfamilie Burgert, Jan is in 1960 getrouwd met DTV basketbalster Loes Schimmel, heeft nog steeds nazaten, die "ons" spelletje beoefenen, waardoor de familienaam onze herinneringen zal blijven activeren. Jan is helaas in 2012 op 81 jarige leeftijd overleden. Ik zal Jan Burgert niet snel vergeten, vooral door zijn prettige manier van begeleiden, trainen en coachen, als een echte MENTOR.

 

JAN BRUIN †

TRANSPARANT & ZICHTBAAR

Jan Bruin, geboren op 23 februari 1937, was een studentikoze sporter vanaf de start van zijn basketball loopbaan bij Punch in het seizoen 1958-1959. Zonder veel "poespas" en vooral eerlijk en oprecht, wat men tegenwoordig "transparant" noemt. Tot en met het seizoen 1961-1962 speelde Jan bij Punch totdat de Amsterdamse basketballclub Landlust hem verleidde om zijn sporttas vooral in de Apollohal neer te zetten en zijn zichtbare basketball kwaliteiten te tonen en het "kampioens-team in spé" naar een hoger plan te stuwen. Zo geschiedde, Jan Bruin was een uitgesproken, zichtbare baller, die met zijn beperkte lengte van 1.82m goed was voor veel punten, vlijmscherpe passes en .... véél rebounds. Op 26 januari 1963 speelde Landlust tegen zijn voormalige club Punch in de Apollohal en Landlust won met 106-30. Ondertussen, vanaf 1959, speelde Jan ook voor het Nationale team met zo'n 64 wedstrijden. Jan werd met Landlust in 1962-1963 kampioen van Nederland, maar dat werd helaas niet gecontinueerd in 1963-1964 en kwam "slechts" op de tweede plaats achter The Wolves. In deze periode bij Landlust speelde Jan ook samen met zijn jongere broer Klaas. Daarna, vanaf 1964, ging Jan weer terug naar zijn oude liefde Punch in Delft en werd in het seizoen 1968-1969 met een zeker gemak weer kampioen van Nederland. Jan Bruin heeft tot 1972 zijn club Punch gediend en ging ondertussen ook aan de slag met het begeleiden en coachen. Maar niet onvermeld mag blijven dat zijn gemiddelde score in de competitie wedstrijden door Jan zo'n 15 punten werd behaald met als grootste aandeel van 30 punten in 1966 tijdens de wedstrijd tegen Suvrikri. Jan Bruin heeft samen gespeeld met o.a. Jan Driehuis, Wim Franke, Bob Grosmann, Frans de Haan, Toon van Helfteren, Jan van der Kamp, Gerrit Kok, Hidde van der Ploeg, Dolf Pauw, Peter Rijsewijk, Charis Siderus, Jan Sikking, Maarten Sleeswijk, Kees Smit, Rob Sterker, Pieter vn Tuyll van Serooskerken, Jan Valstar, Eric van Woerkom e.a.

In 1974 werd Jan Bruin, als tijdelijke vervanger, bondscoach van het nationale herenteam, na de periode René Mol. Deze ervaring en zijn vele competitiejaren brachten Jan Bruin tot een hoog gewaardeerde coach van o.a. RZ Transol / Feyenoord basketball. Jan Bruin heb ik maar een korte periode van dichtbij meegemaakt en daarna op een afstandje mogen volgen, maar zal hem zeker herinneren als een uitgesproken, transparante & zichtbare basketballer met een enorm prettig karakter.

Aanvulling: Jan Bruin is helaas overleden op 16 november 2023